Η διροφιλαρίαση είναι παρασιτικό νόσημα του σκύλου μεγάλης υγειονομικής σημασίας για ζώα και ανθρώπους. Εφόσον γίνει η οριστική διάγνωση της νόσου στο κτηνιατρείο μπορεί να αρχίσει η θεραπεία, η οποία είναι επιτυχημένη σε ποσοστό έως και 100%. Το ποσοστό της επιτυχίας εξαρτάται από το πόσο έγκαιρα έχει διαγνωστεί το πρόβλημα (1ο , 2ο , 3ο στάδιο) και τι αλλοιώσεις έχουν προκληθεί σε ζωτικά όργανα (νεφρά, καρδιά, πνεύμονες, ήπαρ). Όπως είναι φυσικό η σημασία της πρόληψης παίζει θεμελιώδη ρόλο στην αποφυγή της νόσου. Η διαδικασία είναι απλή και βασίζεται στη χορήγηση ειδικών αντιπαρασιτικών φαρμάκων που ανήκουν στην κατηγορία των αβερμεκτίνων (μοξιδεκτίνη, ιβερμεκτίνη, μιλμπεμυκίνη) και χορηγούνται είτε με την μορφή χαπιού μία φορά τον μήνα την ίδια πάντα ημέρα, είτε με την μορφή ενέσιμου φαρμάκου με παρατεταμένη απορρόφηση διάρκειας 6 μηνών.

Καταναλωτισμός, ένα κοινωνικό φαινόμενο που χαρακτηρίζει την τάση των ανθρώπων ν’ αποκτήσουν όσο το δυνατόν περισσότερα «αγαθά». Δυστυχώς, εδώ και αρκετά χρόνια οι άνθρωποι λησμόνησαν πώς είναι να αρκείσαι στα λίγα και καλά. Κι αν οι πραγματικές μας ανάγκες μπορούν να ικανοποιηθούν με πολύ λίγα προϊόντα, οι επιθυμίες μας εκπαιδεύτηκαν να μη σταματούν εκεί.Ναι! Είναι αλήθεια πως ο υπερκαταναλωτισμός κυριαρχεί στις μέρες μας, μέρες που όλα γύρω μας, μας αποκαρδιώνουν και το αύριο φαντάζει τρομακτικό.. Και εμείς; Εμείς, ψάχνοντας μια διέξοδο από αυτή την ανασφάλεια και τη ρευστότητα της εποχής, καταλήγουμε να κυνηγάμε την απόκτηση όλο και περισσότερων αγαθών, αποζητώντας ουσιαστικά μια ανάσα ευχαρίστησης και χαράς.

Η διροφιλαρίαση είναι παρασιτικό νόσημα του σκύλου μεγάλης υγειονομικής σημασίας για ζώα και ανθρώπους. Επιπρόσθετα, παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την περιοχή της Θεσσαλίας στην οποία έχουν παρουσιαστεί τα τελευταία χρόνια αρκετά περιστατικά με θανατηφόρο, ορισμένες φορές, κατάληξη. Η νόσος διροφιλαρίαση, προκαλείται μετά από μόλυνση των σκύλων, οποιασδήποτε ηλικίας, με το παράσιτο Dirofilaria immitis. Το παράσιτο, εισέρχεται στον οργανισμό του ζώου με το τσίμπημα μολυσμένων θηλυκών κουνουπιών (ενδιάμεσος ξενιστής).

Σχέση μητέρας παιδιού. Σχέση δια βίου. Σχέση ζωής. Σχέση πολύπλοκη. Μα! Άλλωστε, η αξία της «σημασίας» δε θα αποδεσμευτεί ποτέ από τα «δεσμά» της πολυπλοκότητας.

Η ανασφάλεια, γένους θηλυκού, γνώρισμα της ανθρώπινης φύσης..  Μια διάχυτη αβεβαιότητα που κατακλύζει συχνά τον άνθρωπο με εμμονές για κάποιο στοιχείο του χαρακτήρα του, της ύπαρξής του. Και είναι αυτή η αβεβαιότητα που υποσυνείδητα, τις περισσότερες φορές, καθορίζει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζεις τον κόσμο γύρω σου και κατά συνέπεια τον ίδιο σου, τον εαυτό.

Η λεϊσμανίωση του σκύλου και του ανθρώπου είναι πρωτοζωικό νόσημα με παγκόσμια εξάπλωση αφού έχει διαπιστωθεί σε όλες τις ηπείρους πλην της Αυστραλίας, της Ανταρκτικής και των νησιών του Ειρηνικού ωκεανού. Εκτός από τον σκύλο προσβάλει και άλλα ζώα όπως το άλογο, τη γάτα, το πρόβατο και τα τρωκτικά. Για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1911 επιβεβαιώθηκε μόλυνση σκύλου από λεϊσμάνια. Στη γεωγραφική περιοχή όπου βρίσκεται η χώρα μας, η νόσος προκαλείται από τη Leishmania infantum.

Φόβος. Μια λέξη που ακούμε καθημερινά μέσα στους απαιτητικούς ρυθμούς μιας ζωής γεμάτης άγχη. Κρυφοί και ενίοτε φανεροί, μικροί  και άλλοτε μεγάλοι- με τους οποίους όλοι μας πολεμάμε. Κι είναι ζόρικοι.  Και σε καλούν να επιβιώσεις. Και γεννιούνται στο κεφάλι σου μέσα από όλα τα «αν..», «κι αν δε τα καταφέρω..», «κι αν δε μπορέσω..», «κι αν χάσω..»; Κι είναι αυτά τα καταστροφολογικά σενάρια για το άγνωστο και την απώλεια της “δήθεν” τωρινής βεβαιότητας η απειλή που πυροδοτεί όλους αυτούς τους φόβους, καθιστώντας σε ανήμπορο να διαχωρίσεις τη φαντασία από την πραγματικότητα.

Όσοι ασθενείς έχετε διαγνωστεί με κήλη στον αυχένα ή αυχενικό σύνδρομο ή στένωση θα έχετε παρατηρήσει πως άλλες περιόδους πονάτε περισσότερο και κάποιες άλλες λιγότερο. Δίχως άλλο αυτό μπορεί να το συνδυάζετε και με τις αλλαγές του καιρού ή με το γεγονός ότι ιδρώνετε.