Ένα από τα χαρακτηριστικά της είναι ότι ξεχωρίζει για τον τσαμπουκά της. Την χαρακτηρίζει επίσης, η ειλικρίνεια και το πάθος για τη μαγειρική. Ζει πλέον στην Αθήνα, διδάσκει σε ιδιωτικές σχολές και κολέγια. Δηλώνει πως αυτά είναι η αρχή και πως έχει να δώσει πολλά ακόμη στο χώρο της γαστρονομίας… Η Ελένη Κουμαντάνου, μας ταξιδεύει σε γλυκές και αλμυρές γεύσεις, με τον δικό της ξεχωριστό τρόπο…!
‘Η Αθήνα είναι η πρώτη και τελευταία επιλογή στην Ελλάδα’
Γιατί ο προορισμός σου ήταν η Αθήνα;
Η αφετηρία μου από την Λαμία, που είναι η πόλη μου, ήτανε στη Λάρισα για τη σχολή μαγειρικής όπου και παρέμεινα δώδεκα ολόκληρα χρόνια. Ο κύκλος μου στην Θεσσαλία και στις γύρω πόλεις είχε κάνει τον κύκλο του.Έτσι και εγώ θεώρησα σωστό το επόμενό μου βήμα, αφού ο κύκλος μου έκλεισε και η πόλη»με έδιωχνε», να είναι στην Αθήνα, γιατί νομίζω ότι η Αθήνα επάνω στην εστίαση είναι η πρώτη και τελευταία επιλογή στην Ελλάδα.
‘Η μαγειρική δεν ήταν ποτέ το όνειρό μου…’
Πώς αποφάσισες να ασχοληθείς με τη μαγειρική;
Θα έλεγα εντελώς τυχαία και απλά με έσπρωξε ο Θεός. Η μαγειρική δεν ήταν ποτέ το όνειρό μου, γιατί έβλεπα την κουζίνα και έστριβα. Πηγαίνοντας σε μια πιτσαρία, σε έναν συγχωριανό μου σαν service κατέληξα στην κουζίνα από δική του παρότρυνση χωρίς να το σκεφτώ καν. Θα έλεγα, ότι ακόμα δεν το έχω συνειδητοποιήσει ούτε εγώ, ούτε οι δικοί μου άνθρωποι, γιατί απλά ξέρανε ότι ήμουνα πάρα πολύ αρνητική στο θέμα της κουζίνας. Νομίζω, ότι η τύχη και η μοίρα, μου την είχαν στημένη, εκεί, στη γωνία, στο πάσο.
Chef . Με ποιες θυσίες αποκτάς αυτό τον τίτλο;
Με πάρα πολλές. Σίγουρα τίποτα δεν σου δίνεται απλόχερα. Με πάρα πολύ αγώνα, κόπο, κούραση, πολλές θυσίες προσωπικές. Παλεύεις πρώτα με τον εαυτό σου. Βασικά όπλα είναι η υπομονή, η επιμονή, το θάρρος και η δύναμη. Και όταν έχεις ένα στόχο κοιτάς μόνο κατευθείαν στον στόχο σου. Όσο μακριά και αν είναι δεν κοιτάς καν τα εμπόδια του, παρά μόνο να φτάσεις εκεί. Και μόνον τότε φτάνεις.
‘Όταν μία γυναίκα μπαίνει σε μια κουζίνα θέλοντας και μη γίνεται «άντρας»‘
Σε έχω δει να δουλεύεις και μου έκανε εντύπωση ο τσαμπουκάς και ο δυναμισμός σου για ένα άρτιο αποτέλεσμα. Πώς συνυπάρχεις με άντρες συναδέλφους;
Νομίζω, ότι όταν μία γυναίκα μπαίνει σε μια κουζίνα θέλοντας και μη γίνεται «άντρας» από μόνη της, για να μπορέσει να αντιμετωπίσει όλο τον όγκο της δουλειάς, όλη την ανδροκρατούμενη κατάσταση των μαγείρων με ένα δυνατό στομάχι, με δυο γερά χέρια και με ένα καθαρό οργανωτικό μυαλό.
Τι σε δυσκολεύει πιο πολύ στη δουλειά σου;
Είναι μια δουλειά που είναι καθαρά εγκεφαλική, γιατί πρέπει να τα έχεις οργανώσει όλα στο κεφάλι σου πριν μπεις μέσα στην αρένα της κουζίνας. Πρέπει να κάνεις πολλά πράγματα ταυτόχρονα και το μυαλό να δουλεύει συνεχώς έτσι ώστε να μην μπλοκάρεις. Πιστεύω, ότι είναι και το πιο δύσκολο σημείο, το να μην χάσεις την μπάλα επάνω στην ένταση. Ποτέ δεν με δυσκόλεψε και δεν με προβλημάτισε η δουλειά και ο όγκος της δουλειάς.
Εδώ και αρκετό καιρό διδάσκεις σε ιδιωτικές σχολές και κολέγια μαγειρικής…
Ναι έχω διδάξει συνολικά ένα χρόνο σε κρατικό ΙΕΚ Βόλου. Τέσσερα χρόνια σε κρατικό ΙΕΚ στη Λάρισα και τώρα εδώ στην Αθήνα είμαι σε τέσσερις σχολές ιδιωτικές. Είναι πολύ όμορφο να μοιράζεις τις γνώσεις σου στους νέους του επαγγέλματος, να βγάζεις σωστούς επαγγελματίες και γιατί όχι ακόμη να συνεργάζεσαι και μαζί τους. Είναι ένα επάγγελμα το οποίο έχει τεράστια φαντασία και κάθε μέρα εξελίσσεται, κάθε μέρα δηλαδή και εγώ μαθαίνω μαζί με τους μαθητές μου και εξετάζομαι κάθε μέρα σε αυτούς.
‘Έχω πολλά ακόμη να δώσω στο χώρο μου.’
Περίμενες αυτή σου την εξέλιξη;
Ομολογώ πως όχι, δεν περίμενα αυτή την εξέλιξή μου. Και πολλές φορές πιάνω τον εαυτό μου να απορεί από το πώς ξεκίνησα και που έχω φτάσει. Όλη την πορεία μου. Επειδή όμως πιστεύω στον εαυτό μου και στις δυνάμεις μου, νομίζω ότι ακόμα δεν έχω κάνει αρκετά, έχω πολλά ακόμη να δώσω στο χώρο μου.
Ξέρω πως έχεις αρκετές προτάσεις. Θα προτιμήσεις την Αθήνα;
Ναι από τη στιγμή που έχω έρθει στην Αθήνα, νομίζω ότι δεν υπάρχει λόγος να φύγω κάπου για σεζόν. Όπου και να είμαι θεωρώ ότι είναι ο τόπος μου και θέλω να έχω τις δουλειές μου και τη σειρά μου χειμώνα-καλοκαίρι. Να στρώνω δηλαδή το έδαφος μου, τις δουλειές μου και τη ζωή μου. Θέλω, να μην είμαι με μια βαλίτσα, να φεύγω έξι μήνες και να έρχομαι πάλι πίσω. Ποτέ δεν το αναζήτησα αυτό, ποτέ δεν το έκανα και δεν είναι κάτι που μου αρμόζει.
Είσαι Αντιπρόεδρος στην Ελληνική Ακαδημία Αρχιμαγείρων -Ελληνική Ακαδημία Γαστρονομίας…
Ναι νομίζω ότι και αυτή η θέση με κόπο μου δόθηκε. Είμαι Αντιπρόεδρος στην Ελληνική Ακαδημία Αρχιμαγείρων με έδρα την Αθήνα, με μέλη διάσπαρτα και στο εξωτερικό. Βέβαια, οι γυναίκες με αυτούς τους τίτλους είναι λίγο υποδεέστερες. Με τιμά και σαν άνθρωπο και σαν επαγγελματία και ευχαριστώ τους συναδέλφους που με έχουν επιλέξει να σταθώ αντάξια σε αυτή τη θέση. Όπως καταλαβαίνετε δεν είναι μόνο οι κουζίνες και οι σχολές, γιατί και εδώ υπάρχει πολύ τρέξιμο, δουλειά, πολλές επαφές και πολλές ευθύνες για να βγούνε όλα εις πέρας.
Ευδοκιμεί το γυναικείο φύλο σε μία επαγγελματική κουζίνα; Γιατί είναι ένα επάγγελμα με αρκετά μυϊκή δύναμη…
Ευδοκιμεί σε γυναίκες πολύ δυναμικές, δραστήριες, για να μπορέσεις να ανταγωνιστείς, να συναγωνιστείς και να αντιμετωπίσεις το ανδρικό φύλο, την μυϊκή δύναμη και τη θέση σου μέσα σε μια κουζίνα. Σίγουρα υπάρχουν πάρα πολλές γυναίκες που είναι φοβισμένες στην κουζίνα γιατί δεν έχουν το θάρρος και το θράσος που απαιτείται. Και αυτή η κατηγορία γυναικών δέχεται το λεγόμενο bullying της κουζίνας. Γιατί τις γυναίκες τις έχουνε σε δεύτερη μοίρα μόνο για τα ελαφριά της κουζίνας ή μόνο για την κρύα κουζίνα…
Συνδυάζεται η δουλειά σου με την οικογένεια;
Νομίζω ότι όταν θέλεις όλα συνδυάζονται και όλα μπορούν να γίνουν. Αρκεί να ξέρεις να δίνεις προτεραιότητες, να τα ζυγίζεις όλα και να κρατάς σε όλα μια ισορροπία. Βέβαια οι γυναίκες εάν θέλουν να κάνουν καριέρα είναι πολύ πιο δύσκολο από τους άντρες γι’ αυτό και γυναίκες σεφ δε θα δούμε σε μεγάλο ποσοστό. Γιατί οι γυναίκες πρέπει ή να παντρεύονται την κουζίνα, την κατσαρόλα ή να παντρεύονται και κάνουν οικογένεια.
Μέχρι που θα ήθελες να φτάσεις; Ποιο είναι το ταβάνι για σένα; Υπάρχει;
Ειλικρινά δεν ξέρω και δεν το έχω σκεφτεί. Νομίζω ότι είμαι πολύ γεμάτη από τη δουλειά μου.Σίγουρα θα ήθελα κάποια στιγμή να κάνω και τηλεόραση. Όχι ότι είναι το όνειρό μου, απλά νομίζω ότι εκεί θα ολοκλήρωνα το κομμάτι μου.
Τι γνώμη έχεις για τα ριάλιτι που αφορούν τη μαγειρική;
Καταρχήν αυτό δεν είναι μαγειρική. Αυτό που δείχνει το ριάλιτι δεν είναι η δουλειά μας. Είναι απλά μια διαφήμιση, μια μόδα, μια τάση, όπου παίρνουνε τα μυαλά των νέων μαγείρων αέρα και όταν βγαίνουν για εργασία αντιμετωπίζουν την πραγματικότητα κατάματα. Δεν έχω χρόνο να τα παρακολουθήσω. Αλλά οπότε θα τα δω γελάω πάρα πολύ, αλήθεια. Και παρακαλάω αυτούς να τους πετύχω σε μια κουζίνα.
Μπορούμε να εμπιστευόμαστε ένα ‘καλό φαγητό’ που μας σερβίρουν; Πόσο αγνά είναι τα υλικά;
Νομίζω ότι είναι μια πάρα πολύ δελεαστική ερώτηση. Όταν όμως πηγαίνεις σαν πελάτης απλά ότι σου σερβίρουν το τρως. Δώδεκα χρόνια στις κουζίνες έχω παρατηρήσει ότι τελικά μας αρέσει το βρώμικο, πηγαίνουμε εκεί που πηγαίνει πολύς κόσμος και αναζητούμε το φθηνό φαγητό. Νομίζω ότι πολύ καλό φαγητό θα βρούμε, όπως επίσης και πολύ κακό φαγητό θα συναντήσουμε πάρα πολύ. Όταν μπεις σε μια κουζίνα και δεις μια κατάσταση καταλαβαίνεις και εκτιμάς πολλά πράγματα. Όταν όμως πας σαν πελάτης, ότι σου ‘σερβίρουν’ πολύ απλά ‘το τρως’.
Συνέντευξη: Βιβή Κάραλη
Διαβάστε επίσης,
συνταγές τις Ελένης Κουμαντάνου:
Γαρίδες με γλυκάνισο και κρέμα γάλακτος
https://toperiodikomou.gr/γαρίδες-με-γλυκάνισο-και-κρέμα-γάλακτ/
Κοτόπουλο γλυκόξινο με basmati και ξηρούς καρπούς
https://toperiodikomou.gr/882-2/
Νιόκι από πατάτα περού με λαχανικά, προσούτο και δάκρυα κόκκινης
https://toperiodikomou.gr/νιόκι-από-πατάτα-περού-με-λαχανικά-προ/
