Έφτασαν εκείνες οι μέρες του χρόνου που βλέπεις παντού στολίδια και λαμπάκια και κάθε τι το υπερβολικό που κρύβει μια δόση γλύκας. Πού οι μουσικές σε κάνουν να θέλεις να χορεύεις βαλς στη μέση της πόλης, κάτω από το τεράστιο χριστουγεννιάτικο δέντρο που κάθε φορά όταν περνάς σου κλείνει το μάτι, αινιγματικά. Πού οι ευωδιαστές μυρωδιές των γλυκών, σε ταξιδεύουν. Πού δείχνεις το καταναλωτικό σου πνεύμα, αγοράζοντας δώρα για όλους. Ήρθε η αγαπημένη μου εποχή!
Ο λόγος που αγαπώ τα Χριστούγεννα τόσο πολύ δεν είναι ούτε οι μουσικές, ούτε τα φώτα, ούτε τα στολίδια, ούτε τα δώρα. Είναι το ότι περπατώ και βλέπω γύρω μου χαρούμενους ανθρώπους. Ότι ο κόσμος μοιράζει απλόχερα αγάπη και χαμόγελα, ότι θα δώσει εύκολα ένα χέρι βοηθείας, ότι ξεχνάει για λίγο τη μιζέρια του και ξεφεύγει από τα προβλήματά του. Ότι βλέπω παιδάκια να τραγουδούν και ενήλικες να αγκαλιάζονται θερμά. Ότι παρά το κρύο, η ψυχή μας είναι πιο ζεστή από ποτέ!
Μα πάνω απ’ όλα, είναι οι μέρες που ερχόμαστε κοντά με τους αγαπημένους μας. Περιτριγυριζόμαστε συνέχεια από συγγενείς και φίλους, τους δίνουμε αγάπη και τους βλέπουμε χαρούμενους. Και δεν καταπιέζουμε κανένα ευχάριστο συναίσθημα που κρύβουμε μέσα μας, μα τα αφήνουμε να μας πλημμυρίσουν και γινόμαστε ξανά μικρά αγνά και ξέγνοιαστα παιδιά!
Δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευδαιμονία από ένα ζεστό σπίτι γεμάτο με ευτυχισμένους ανθρώπους, αγάπη, μελωδίες και ευωδίες!
Λία Ορφανίδου
