Όλα οδηγούν σε εσένα..!

Βρέθηκες στο δρόμο μου και σταμάτησα να μιλώ για κατευθύνσεις παρά μόνο για μία, μία και μοναδική, αυτή που πάντα οδηγούσε σε εσένα. Ασυναίσθητα τα βήματά μου πήγαιναν και ούτε με ρωτούσαν, ούτε αντιστέκονταν σε κάποιες από τις πολλές αρνήσεις μου. Μονόδρομος φαινόσουν, άλλοτε ανηφορικός, σκληρός, δύσκολος που ο ιδρώτας κυλούσε σαν τις σταγόνες της καταιγίδας.. και άλλοτε κατηφορικός, πότε-πότε ισοπεδωτικός, που περνώντας αφήναμε τις μυρωδιές των κορμιών μας σαν αέρηδες καλοκαιρινοί.

Όλα οδηγούσαν με έναν εύκολο τρόπο σε εσένα. Σα να κινείς κάποιες μαριονέτες, σα να βάφεις με τα χαρακτηριστικά σου όλα τα αντικείμενα, σα να είσαι από μόνος σου ένα ταξίδι, ταξίδι αιώνιο, άπλυτο, κοπιαστικό! Σα να γνωρίζεις τι θέλω πριν προλάβω να το θελήσω, σα να γνώριζες τη ζωή μου καλύτερα και από τη δική σου. Σα να οδηγούσε η δική μου επίμονα, σχεδόν ξεδιάντροπα, μόνο στη δική σου.

Μηδενίστηκε κάθε κατεύθυνση, κάθε παράπλευρη οδός, κάθε προειδοποιητικό στοπ που εμφανιζόταν στο δρόμο μου, σα να ήξερε πια το τιμόνι να με κατευθύνει μόνο του έχοντάς του απόλυτη πίστη. Βρέθηκες στο δρόμο μου απότομα, θαρραλέα, μαγεύοντας και εμένα και ό, τι είχε να κάνει με εμένα, για να μη μείνει ούτε μια σπιθαμή ακατάκτητη.

Έγινες όνειρο που μπορούσα να κάνω μαζί του και άλλα όνειρα, μια ήρεμη δύναμη για να σβήνεις τη δική μου θύελλα, μια λύση σε κάθε μου πρόβλημα, η βενζίνη μου για να μπορώ να συνεχίζω να προχωρώ. Έγινες το κλουβί μου και έγινα η τρελή σου, έγινα το τσιγάρο σου και έγινες το τασάκι μου που εκεί μπορούσα να ξαποστάσω για λίγα απόλυτα λεπτά σου. Λίγη αιωνιότητά σου!

Βρέθηκες στο δρόμο μου, ξεχνώντας τι θα πει αδιέξοδο, κοιτώντας με τα μάτια μου παρά μόνο ευθεία, εκεί που πραγματικά κοιτούσε η καρδιά μου. Φωνές γύρω μου δεν άκουγα, κανένα παράσιτο να μην μπορεί να με απομακρύνει από πλάι σου. Και τώρα που πια έχω εσένα, είμαι βέβαιη πως όλα οδηγούν σε μία και μόνο κατεύθυνση..!

~Εβελίνα Πρεβέντη

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ