Αγωνιζόμαστε για να κατακτήσουμε κάτι, κάποιον, να κερδίσουμε αυτό που μας κάνει πραγματικά χαρούμενους-πιστεύοντάς το τουλάχιστον- με αποτέλεσμα κάποιες φορές, κατακτώντας το, να το θεωρήσουμε δεδομένο. Να μην τριφτούμε άλλο μαζί του, να μην προσπαθήσουμε να το εξελίξουμε και προτιμούμε όχι μόνο να το αφήσουμε έτσι όπως το βρήκαμε, αλλά να το αφήσουμε ολοκληρωτικά, σταματώντας να του δίνουμε σημασία, αξία, ρίχνοντας το βλέμμα μας κάπου άλλου-ίσα ίσα να χαζέψουμε-, στοχεύοντας σε άλλα πιο μεγάλα και από τα πιο μεγάλα.
Ένα ατελείωτο κυνηγητό ποιος είναι καλύτερος από τον άλλον, ποιος έχει περισσότερο εισόδημα, οικόπεδα, καθημερινή τροφή. Την ίδια στιγμή που πετάω το ψωμί μου γιατί το άφησα να μπαγιατέψει μάλλον ένα παιδί βρίσκεται πνιγμένο στους λυγμούς από την πείνα. Την ίδια στιγμή που θεωρώ ότι έχω το σπίτι μου, ακριβώς την ίδια μπορεί να βρεθώ στο δρόμο χωρίς να ξέρω που πατώ και που βρίσκομαι. Τη στιγμή που τρέχω να τα προλάβω όλα, βρίσκομαι σε έναν αχαλίνωτο αγώνα με το πρέπει, μακριά από κάθε πραγματική επιθυμία, εκείνη την ώρα γυρίζοντας πίσω ή πηγαίνοντας μπροστά είναι σημαντικό να κοιτάξουμε αυτό το θείο δώρο που αποκαλούμε υγεία. Ξέρετε, μερικές φορές και αυτό ακόμη το θεωρούμε δεδομένο. Σα να προσπαθούμε μάλλον να δοκιμάσουμε τα όριά μας και, όταν μας χτυπήσει την καμπάνα, τότε σα να μας υπολογίζουμε λίγο.
Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους που επιλέγουμε να έχουμε δίπλα μας. Πολλές φορές, κάνεις αναρίθμητες προσπάθειες κατακτώντας κάποιον και αφού αυτό συμβεί,τον αφήσεις, τον αδειάζεις καταφέρνοντας να γεμίσεις εσύ ο ίδιος. Τα δεδομένα που γρήγορα από όσο πιστεύουμε γίνονται ζητούμενα, γιατί δε μας έχουν μάθει πιθανότατα να κατακτούμε κάτι ολοκληρωτικά, και αυτό σημαίνει πως ακόμη και αν έχουμε κερδίσει κάτι δε σταματάμε στιγμή να αγωνιζόμαστε γι’ αυτό.
Τα δεδομένα που γίνονται ζητούμενα από λάθος χειρισμούς, από τη σιγουριά πως ο άλλος θα είναι πάντα δίπλα μας, πως θα έχουμε πάντα αυτό που επιθυμούμε καταφέρνοντας στο τέλος να μην το εκτιμούμε, χωρίς να σκεφτούμε πως αυτά που έχουμε κατακτήσει αυτά μας γεμίζουν, συνεχίζοντας να κατακτούμε, αλλά χωρίς να διαγράφουμε με αποτρόπαιο τρόπο το παρελθόν μας και αυτά που μας δίδαξε.
Σταμάτα να θεωρείς δεδομένα αυτά που έχεις και τότε ίσως τα εκτιμήσεις περισσότερο. Αν πάλι τα δεδομένα σου τα στηρίζεις, αγωνίζεσαι γι’ αυτά και σε προσδιορίζουν, τότε αγαπητέ μου, βεβαίως, σου βγάζω το καπέλο!
Πρεβέντη Εβελίνα
