Την ώρα που εσείς διαβάζετε αυτή τη συνέντευξη, εκείνος ταξιδεύει για να κατακτήσει ακόμη μια φορά στόχους και όνειρα. Η επιβλητική του παρουσία και η εμπειρία 30 χρόνων στον υδάτινο κόσμο, ήταν αρκετή ώστε οι προτάσεις να διαδέχονται η μια την άλλη από ομάδες του εξωτερικού. Υπέκυψε στις προτάσεις του Ισραήλ και για 2 χρόνια θα ηγείται τις Χάποελ Πετάχ Τίκβα…
Πόσα χρόνια ασχολείστε με το πόλο;
Με το πόλο ασχολούμαι ως αθλητής από 11 χρονών. Σαν προπονητής και αθλητής μαζί, από το 2006 και από το 2009 αποκλειστικά σαν προπονητής.
Τι σας κατέκτησε στο συγκεκριμένο άθλημα;
Είναι ένα δυναμικό άθλημα που συνδυάζει την πολύ καλή φυσική κατάσταση, την κοινωνικοποίηση, το υψηλό πνευματικό επίπεδο, την πρωτοβουλία αποφάσεων σε κρίσιμες στιγμές και γενικά το ότι είναι ένα από τα πιο δύσκολα σπορ. Και εμένα μου αρέσουν τα δύσκολα.
Θα θέλατε να μιλήσουμε για τις δυσκολίες που συναντήσατε;
Δυσκολίες πάρα πολλές γιατί προέρχομαι από μια πόλη που δεν έχει παράδοση στο πόλο, οπότε έπρεπε να καταβάλω τεράστια προσπάθεια, αρχικά για να παίξω, πράγμα που σημαίνει ότι γνώρισα και την απόρριψη στην αρχή της καριέρας μου από πολλές ομάδες. Αλλά όπως λένε ό,τι δε σε σκοτώνει σε κάνει πιο δυνατό… Έτσι έφτασα μετά από πολύ κόπο να παίζω στην Α1 και στον Παναθηναϊκό. Γενικά στη ζωή τίποτα δε σου χαρίζεται και η σκληρή δουλειά κάποια στιγμή πληρώνεται… Hard work pays off
Η εμπειρία σας στη Γαλλία; Πώς έγινε η πρόταση;
Στη Γαλλία πήγα λόγω βιογραφικού. Το είδαν στη Γαλλική ομοσπονδία και με πήρε τηλέφωνο ο κ. Σακέλλης Φίλιππος που τότε ήταν προπονητής της Εθνικής Γυναικών στη Γαλλία και στη ΛΙΛ. Μου είπε λοιπόν ότι υπάρχει αυτή η πρόταση από τη Νανσί. Δεν το πολύ σκέφτηκα και του είπα ναι. Έτσι άρχισε το ταξίδι των 2 χρόνων στη Γαλλία γεμάτο επιτυχίες. Την πρώτη χρονιά μου η ομάδα έμεινε στην Α1 που ήταν και ο στόχος και τη δεύτερη μπήκαμε στα play offs. Μάλιστα, την πρώτη χρονιά αναδείχτηκα και προπονητής της χρονιάς. Ήταν 2 χρόνια επιτυχιών, αλλά έφυγα διότι η ομάδα ανέστειλε τη λειτουργία της.
Προπονείτε παιδιά πολλά χρόνια. Δύσκολο το έργο σας…
Είναι δύσκολο το έργο μου πράγματι, αλλά ταυτόχρονα και πολύ σπουδαίο, γιατί πλάθω χαρακτήρες. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε πρώτα είμαι παιδαγωγός και μετά προπονητής.
Δυστυχώς για αρκετό καιρό θα σας χάσει η Ελλάδα, μιας και η πρόταση του Ισραήλ ήταν αρκετά δελεαστική…
Πράγματι έχω υπογράψει συμβόλαιο για 2 σεζόν με την Χάποελ Πετάχ Τίκβα. Η πρόταση έγινε αρχές του Σεπτέμβρη. Ενώ είχαμε προχωρήσει τον σχεδιασμό της ομάδας της Λάρισας στην Α2 και ενώ το καλοκαίρι είχα απορρίψει 3 προτάσεις από ομάδες Γερμανίας, Αιγύπτου και Ελβετίας, ήρθε αυτή η πρόταση που ήταν ιδιαίτερα τιμητική για εμενα και θα με βοηθήσει πολύ στην καριέρα μου. Το συζήτησα λοιπόν με τους ανθρώπους της διοίκησης και αποφάσισα να την αποδεχτώ. Ένα νέο κεφάλαιο στην καριέρα μου, δύσκολο αλλά συνάμα και μια πρόκληση.
Υπάρχουν στόχοι; Και πόσο εύκολα μπορούν να πραγματοποιηθούν στο χώρο του αθλητισμού;
Πάντα στη ζωή σου πρέπει να έχεις στόχους και όνειρα. Το πόσο εύκολο είναι να γίνουν πραγματικότητα εξαρτάται από δουλειά και τύχη.
Είναι εύκολη η προπόνηση των γυναικών;
Οι γυναίκες αντιλαμβάνονται πιο γρήγορα από τους άντρες κάποια κομμάτια της προπόνησης και τα βγάζουν πιο εύκολα στο παιχνίδι. Απλά ένας προπονητής σε γυναικείο τμήμα κάνει τελείως διαφορετική διαχείριση προσωπικοτήτων απ’ ότι σε ένα ανδρικό τμήμα.
Το συγκεκριμένο άθλημα υποστηρίζεται από φορείς;
Παλιά υπήρχε βοήθεια από χορηγούς, αλλά τώρα αυτό έχει εκλείψει, οπότε οτιδήποτε έχει να κάνει με το πόλο καταλήγει να λειτουργεί από την »ωραία τρέλα» λίγων ανθρώπων που αγαπούν αυτό το άθλημα.
Το πόλο είναι επιλογή των παιδιών ή της οικογένειας;
Το πόλο όπως και κάθε άθλημα πρέπει να είναι επιλογή του παιδιού για να αισθάνεται αυτό καλά και να περνάει και καλά, ώστε να ξεφεύγει από άλλες ασχολίες που δε βοηθάνε τα παιδιά να κοινωνικοποιηθούν…
Δουλέψατε και προσφέρατε αρκετά στην ομάδα της Λάρισας…
Νομίζω στους 9 μήνες που ήμουν εδώ βρίσκοντας στην κυριολεξία μια ομάδα με 4 παίκτες, καταφέραμε να κάνουμε ένα foto finish στην Α2 που θα ζήλευαν πολλοί. Το βασικό είναι πως όλοι οι παίχτες μου, η διοίκηση και το τεχνικό team ήμασταν μια γροθιά, γίναμε παρέα και αυτό βγήκε και στα παιχνίδια μας. Από τη Λάρισα φεύγω σαν φίλος, και με φίλους πολλούς οι δρόμοι μας είναι σίγουρο ότι θα ξανασυναντηθούν. Νομίζω πως ήταν μια απόλυτα επιτυχημένη σεζόν.
Πόσο δύσκολη είναι η μετάβαση από αθλητή σε προπονητή;
Είναι δύσκολη αρκετά. Για να γίνεις προπονητής πρέπει » να σκοτώσεις »τον παίκτη που έχεις μέσα σου.
Υπήρχε πρότυπο όταν ξεκινήσατε;
Ναι υπήρχε πρότυπο και είναι ο Alexander Sostar, ο μεγάλος αυτός Γιουγκοσλάβος τερματοφύλακας, όπου είχα τη χαρά να τον συναντήσω και να μιλήσουμε για το άθλημά μας πριν 2 χρόνια στη Θεσσαλονίκη.
Στα δύσκολα του χώρου σε ποιον μιλάτε; Ποιον εμπιστεύεστε;
Στα δύσκολα εκτός από έναν – δυο ανθρώπους που ξέρω ότι θα με ακούσουν και θα με στηρίξουν, μιλάω πολύ με τον εαυτό μου και πιστέψτε με είμαι πολύ αυστηρός μαζί μου… Γιατί όταν κάνω κάτι θέλω να το κάνω σωστά.
Τι θα θέλατε να πείτε στους γονείς αλλά και στα νέα παιδιά;
Στα παιδιά θα ήθελα να πω να δοκιμάσουν να παίξουν πόλο. Είναι ένα συναρπαστικό άθλημα. Στους γονείς, να πάνε τα παιδιά τους στον αθλητισμό γιατί αμέσως θα καταλάβουν τη διαφορά όταν το παιδί τους ξεκινήσει να αθλείται, από το πόσο καλύτερα θα πειθαρχεί και θα συμπεριφέρεται μέχρι την ολοκλήρωσή του σαν άνθρωπος.
Τι προϋποθέσεις πρέπει να έχει ένας προπονητής ώστε να τον προτιμούν ομάδες του εξωτερικού;
Όσον αφορά εμενα με βοηθάει πολύ το ότι είμαι απόφοιτος ΤΕΦΑΑ, έχω μεταπτυχιακό στη μεγιστοποίηση απόδοσης και επίδοσης των αθλητών και ότι μιλάω Αγγλικά, Γερμανικά και Γαλλικά, και φυσικά η προϋπηρεσία μου σαν προπονητής και αθλητής που θεωρώ πως μέχρι τώρα είναι επιτυχημένη γι’ αυτό άλλωστε και κάθε χρόνο έχω προτάσεις από ομάδες του εξωτερικού…
Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε στην καφετέρια Las Ramblas. Ευχαριστούμε πολύ.
Συνέντευξη: Βιβή Κάραλη
