Οι ανθρώπινες αισθήσεις είναι πέντε, συγκεκριμένα, η όραση, η ακοή, η αφή, η όσφρηση και η γεύση. Ωστόσο, μία από αυτές, η όραση, όχι μόνο κυριαρχεί επί των υπολοίπων, αλλά έχει αρχίσει και να μας ελέγχει, καθότι ζούμε στην εποχή της εικόνας. Ο άνθρωπος πλέον μόνο βλέπει, δε νιώθει, ούτε σκέφτεται με τη λογική..
Έχουμε μάθει όχι απλώς να θαυμάζουμε και να εξυμνούμε, αλλά να θεοποιούμε καθετί το όμορφο και το καλαίσθητο και, από την άλλη να κατακρίνουμε καθετί το μη. Έχουμε μάθει να εκτιμούμε μόνο το περιτύλιγμα και όχι το περιεχόμενο. Έχουμε μάθει να εγκρίνουμε και να απορρίπτουμε ανθρώπους, μόνο και μόνο από την εξωτερική τους εμφάνιση. Κρίνουμε τους άλλους μόνο με βάση τα εξωτερικά τους χαρακτηριστικά, αγνοώντας τα στοιχεία του χαρακτήρα τους. Με λίγα λόγια, έχουμε χάσει την ουσία.
Υποστηρίζεται, πως για τους όμορφους ανθρώπους όλα είναι πιο εύκολα. Πως, επειδή ο Θεός τους χάρισε όμορφα χαρακτηριστικά, τους χάρισε και καλοτυχία. Πως είναι ανώτεροι των άλλων και πως χάρη της εμφάνισής τους μπορούν να κερδίσουν οτιδήποτε και οποιονδήποτε επιθυμούν. Κάτι σαν την ελέω Θεού βασιλεία, σε μια διαφορετική εκδοχή της. Κι αν δεν τους τα χάρισε ο Θεός, τους τα χάρισε κάτι άλλο που το κάνουμε εμείς Θεό, το χρήμα. Παρεμβαίνοντας στη φύση με χειρουργικές επεμβάσεις απαρνιούνται τον πραγματικό τους εαυτό, αλλάζουν την ταυτότητά τους και γίνονται πλαστικές κούκλες. Τόσο ρηχή, ρατσιστική και αν μου επιτρέπεται, ανόητη, έχει γίνει η κοινωνία μας. Θαρρείς πως, αν ευχαριστηθούν οι οφθαλμοί μας με ένα ωραίο θέαμα, θα ευχαριστηθεί και η ψυχή μας.
Υπάρχουν τόσα πράγματα που μπορούν να θρέψουν το μυαλό και την ψυχή πέρα από μια ωραία εμφάνιση. Ας μη μείνουμε στην επιφάνεια. Ας μάθουμε να εκτιμούμε κάτι περισσότερο από μια όμορφη παρουσία σ’ έναν άνθρωπο. Ας δούμε με τα μάτια της καρδιάς. Αυτά θα μας επιτρέψουν να εστιάσουμε στο χαρακτήρα, στο μυαλό, την καρδιά και τη συμπεριφορά κάποιου. Σε πράγματα που δεν μπορούμε να δούμε στο σκοτάδι, μα είναι αυτά που στην τελική θα αντέξουν στο ανελέητο χτύπημα του χρόνου. Ας αγαπήσουμε κάτι άλλο και όχι απλώς μια όμορφη εικόνα. Γιατί, η εξωτερική ομορφιά δε συμπίπτει πάντα με την εσωτερική ομορφιά. Και η τελευταία είναι αυτή που αξίζει να εκτιμούμε!
Λία Ορφανίδου
