Υπάρχουν άνθρωποι που φοβούνται περισσότερο, άλλοι λιγότερο, εκείνοι που φοβούνται μέχρι και τον ίσκιο τους και εκείνοι που προσπαθούν όσο γίνεται να τον αντιμετωπίζουν κοιτάζοντάς τον στα μάτια. Ουσιαστικά, πρόκειται για ένα παιχνίδι του μυαλού, που σε προσκολλά στην ιδέα του ανήμπορου, σε όλες τις διαστάσεις του. Υπάρχουν αμέτρητοι φόβοι. Της μάνας για τα παιδιά της, του ερωτευμένου, της μοναξιάς, της αρρώστιας, της λογοκρισίας. Το ζητούμενο είναι, να μπορέσεις να αντιληφθείς, πως ζούνε μέσα σου μόνο για να σε σταματούν. Είναι αυτό που εσύ ο ίδιος δημιουργείς και εσύ επιλέγεις να βάλεις τα όρια.
Σύμφωνα με τον Τόμας Χομπς, ο φόβος είναι συνυφασμένος με τη ζωή.
Πάντα φοβόμαστε μη χάσουμε κάτι. Πάντα αγωνιούμε για κάτι. Φοβόμαστε στο δρόμο που περπατάμε, τα λόγια που θα πούμε πώς θα ακουστούν, τον καιρό και τις συμφορές που μπορεί να προκαλέσει. Πάντα πίσω από κάθε πράξη μας υπάρχει επίσης, ο φόβος της αποτυχίας. Όπου υπάρχει ζωή, υπάρχει ο φόβος του θανάτου. Αν καθίσουμε και σκεφτούμε πόσο και πόσα φοβόμαστε, θα διαπιστώσουμε πως είναι πολλά περισσότερα από εκείνα που πιστεύαμε. Και ωφέλιμο είναι να τα διακρίνουμε, ώστε να μπορέσουμε να τα ξεπεράσουμε κιόλας.
Δεν είναι σφάλμα να φοβάσαι.
Υπάρχουν άνθρωποι που τους φόβους τους, τους αποκρύπτουν για να μην αποτελέσουν την αιτία των περιπαικτικών σχολίων των υπολοίπων. Το θεωρούν μειονέκτημα να φοβούνται. Αλλά, μειονέκτημα, γίνεται μόνον όταν δε σε αφήνει ν’ αναπνεύσεις. Όταν σου βάζει συνεχώς εμπόδια, γκριζάροντας το τοπίο σου. Τότε είναι σαν να κάνει στη ζωή σου κουμάντο ένας άλλος, παρά εσύ.
Τελειώνοντας, ο Τόμας Χομπς, τόνισε επίσης, πως ο φόβος συνδέεται στενά με τον νόμο. Πρόκειται θα λέγαμε για ένα περίφημο δίπολο. Ο νόμος ουσιαστικά έρχεται για να ξορκίσει σε μεγάλο ποσοστό το φόβο. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός, πως όσο αποτελεσματικός είναι ο νόμος, τόσο εξαλείφεται ο φόβος μέσα στην κοινωνία. Χωρίς τον νόμο, θα ζούσαμε όλοι απροστάτευτα και μετέωρα.
Αντιλαμβανόμαστε, επομένως, πως ο φόβος θέλοντας και μη, όχι μόνο βρίσκεται στη ζωή μας, αλλά έχει και πρωταγωνιστικό ρόλο. Η ουσία είναι να τον τιθασεύσουμε, προκειμένου να μη μας οδηγήσει στη στασιμότητα. Και στασιμότητα δημιουργείται όταν, ο φόβος είναι το μόνο πράγμα που σε απασχολεί.
Εβελίνα Πρεβέντη
