Και αν μου ζητούσες να αποτυπώσω την ελευθερία σε έναν καμβά, σίγουρα θα ζωγράφιζα μπόλικο ουρανό. Γιατί, ο ουρανός είναι πραγματικά ελεύθερος. Είναι ελεύθερος να κλάψει με τη βροχή, να φωνάξει με τη βροντή, να θυμώσει με την αστραπή και να χαμογελάσει με τον ήλιο. Ακόμη, γιατί ο ουρανός είναι απέραντος. Έτσι, απέραντη είναι για εμένα και η ελευθερία.
Με την υπογραφή του κοινωνικού συμβολαίου, μέρος της ελευθερίας μας έχει εκχωρηθεί στην κοινωνία με αντάλλαγμα την ασφάλεια.Έκτοτε η ελευθερία του ενός τελειώνει εκεί ακριβώς που αρχίζει ο κύκλος της ελευθερίας του άλλου. Όμως, και αυτό το μεγάλο κομμάτι ελευθερίας που μας έχει απομείνει δεν το αξιοποιούμε στο έπακρο.
Είναι πολλά αυτά που μας δεσμεύουν . Καταστάσεις, συναισθήματα, συνήθειες, άνθρωποι, ακόμα και υλικά, φυλακίζουν σαν σκουριασμένη αλυσίδα την ψυχή μας. Γιατί, η εξάρτηση είναι φυλακή, αφού θέτει περιορισμούς τη στιγμή που κάθε έμβιο ον έχει γεννηθεί για να είναι αλύτρωτο. Δεν αξίζει όμως, να επιτρέπουμε σε τίποτα υλικό ή άυλο, ζωντανό ή μη, να θέτει σε κίνδυνο την ελευθερία μας. Πόσο μάλλον να γινόμαστε δέσμιοι αδύναμων οντοτήτων που μας εθίζουν και σταδιακά μας τσακίζουν.
Μη δέχεσαι να εξαρτιέσαι από τίποτε. Ακόμα κι αν αυτό το «τίποτε» δεν είναι βλαβερό θα θελήσει να σου υψώσει κιγκλιδώματα. Βρες το σθένος να σπάσεις τα δεσμά, να αποτινάξεις το ζυγό και να απελευθερωθείς. Άσε την ψυχή σου να πετάξει σαν πεταλούδα κόντρα στο βοριά και να κατακτήσει τον απέραντο αυτό ουρανό.
Λία Ορφανίδου
