Και δε μου λες , τώρα που είσαι στεναχωρημένος τι; Πάλι θα βγεις; Θα διαλέξεις την πιο φανταχτερή μάσκα αυτή τη φορά στην ντουλάπα; Γιατί, νομίζω πως οι άλλες ήταν για πιο λάιτ περιπτώσεις . Όσο περισσότερα τα δάκρυα,  τόσο πιο πολύ στρας πρέπει να έχει η μάσκα δεν συμφωνείς; Τέλος πάντων .. Να φροντίσεις τουλάχιστον να τη συνδυάσεις με χρωματιστά ρούχα ξέρεις, από εκείνα που δεν ταιριάζουν με τη διάθεση σου . Τι γιατί; Και πώς θα σε δουν πάλι οι άλλοι; Πάλι με μαύρα; Θα σε κοροϊδεύουν και θα σε στείλουν σε καμία κηδεία πάλι – τουλάχιστον το αγαπημένο σου χρώμα ταιριάζει κάπως με το χιούμορ τους-.

Ευτυχία ή ευδαιμονία, κάτι παραπάνω από χαρά και ευχαρίστηση, ίσως το μέγιστο αγαθό. Μάλιστα, το μέγιστο, καθώς πρόκειται περί μιας ιδανικής κατάστασης η επίτευξη της οποίας συνεπάγεται την απόκτηση οποιουδήποτε άλλου αγαθού και πάθους. Η απάντηση του κάθε προσώπου στην ερώτηση ‘τι θες να γίνεις στη ζωή σου;’, είναι «θέλω να γίνω ευτυχισμένος». Συνεπώς, η ευτυχία αποτελεί αυτοσκοπό όλων μας.

Και σε ρωτάω.. Τι είναι πιο εύκολο; Να παρακολουθείς τη ζωή ή το θάνατο; Από τη μία σταματάς τη δική σου ζωή και βλέπεις τους πάντες και τα πάντα να εξελίσσονται και από την άλλη, ίσως βλέπεις το θάνατο ενός αγαπημένου. Δεν ξέρω τι πονάει πιο πολύ. Οι αγαπημένοι μας θέλουμε να ζούνε για πάντα. Να τους έχουμε δίπλα μας κάθε ώρα και στιγμή, σε κάθε αποτυχία και επιτυχία. Αυτό το ξέρω με σιγουριά. Καλώς ή κακώς το νιώθω συχνά. Βλέπεις έχω χάσει ανθρώπους που θα ήθελα όσο τίποτα δίπλα μου τώρα, αλλά και κάθε μέρα. Σίγουρα έχεις κι εσύ.

Η ουσία όλων των πραγμάτων βρίσκεται στην αγάπη. Να μάθεις να αγαπάς τον άλλον έτσι ακριβώς όπως είναι, χωρίς να προσπαθήσεις στο ελάχιστο να αλλοιώσεις την προσωπικότητά του, γιατί αυτή είναι που τον ξεχώρισε στα μάτια σου. Να μάθεις να αγαπάς τα ελαττώματα, να τα χαϊδεύεις, να τα επαινείς- γιατί όχι- και να μην παραπονιέσαι τρεις και λίγο για ασήμαντα πράγματα απλώς για να το κάνεις.

Η ζωή κάνει κύκλους. Κάθε κύκλος ανοίγει για να κλείσει, εκτός από ελάχιστους που άνοιξαν για να μην κλείσουν ποτέ! Και τι συμβαίνει με αυτούς τους κύκλους;

Άλλοι θα μείνουν ημιτελείς για πάντα, ενώ άλλοι κάνουν ένα διάλειμμα για λίγο κι ύστερα εκείνος που τους σταμάτησε, παίρνει το διαβήτη και συνεχίζει να τον χαράζει.
Καμία φορά αυτό, είναι άδικο για εκείνον που περιμένει, αλλά βλέπεις, κάποιοι άνθρωποι είναι γεννημένοι για να αγαπάνε, να ερωτεύονται, να δένονται, αλλά να περιμένουν τους άλλους να αποφασίσουν για την τύχη του κύκλου τους.

Οι ευαίσθητοι άνθρωποι διαθέτουν μια δύναμη ψυχής και συγκεκριμένα, διαθέτουν ψυχή. Σκέφτονται έχοντας την τάση να τα αναλύουν όλα, να κοιτούν όλες τις παραμέτρους , να προσπαθούν για το καλύτερο που δε θα σηματοδοτεί αποκλειστικά ότι πρόκειται γι’ αυτούς.

Είναι η πρώτη ανάσα, που παίρνει κανείς ερχόμενος στον κόσμο αυτό, το έναυσμα  για την ατέρμονη αναζήτηση  της ευτυχίας με αυτοσκοπό την αγάπη.  Την αγάπη, που βρίσκουμε σε εκείνη την αγκαλιά καταφύγιο, όταν αρχίζουμε  να κάνουμε τα πρώτα δειλά βήματα στη ζωή, την ίδια, που αναζητούμε ενώ ήδη βαδίζουμε στο δρόμο της κατάκτησης και της ολοκλήρωσης. Ανάμεσα στις πολυάριθμες μορφές ανθρώπων βρίσκεται κι αυτό «το άλλο μισό», που θα έρθει να συμπληρώσει κάθε κομμάτι, να γεμίσει κάθε κενό και να δώσει ζωή στην επιβίωσή μας. Καθώς όμως τα αμοιβαία είναι τόσο υπέροχα όσο και σπάνια, έρχεται η στιγμή, που βρισκόμαστε αντιμέτωποι με το καίριο ερώτημα ‘ευτυχία είναι όπου αγαπάς ή όπου σ’ αγαπούν;’

Ρομάντζο και μελόδραμα, μια διαχωριστική γραμμή και ένα σημείο αναφοράς.    Είναι οι άνθρωποι που σκέφτονται με λουλούδια ανθισμένα στους πνεύμονες τους και πεταλούδες μπλε στο στομάχι τους. Είναι και αυτοί που εισπνέουν τέφρα και εκπνέουν λεβάντες. Αυτοί, που στην όψη και μόνο ενός βιολιού με την χορδή του έτοιμη για την πρώτη ταλάντωση δακρύζουν.

Ο άνθρωπος είναι από τη φύση του κοινωνικό όν. Ακόμα κι αν γεννιέται και πεθαίνει μόνος, στη διάρκεια της ζωής του βρίσκεται σε μια ατέρμονη αναζήτηση επαφής και αλληλεπίδρασης με άλλα άτομα. Οι γρήγοροι ρυθμοί ζωής τη σήμερον ημέρα κάνουν όλο και περισσότερους ανθρώπους να αισθάνονται μόνοι. Η μοναξιά μπορεί να θεωρηθεί ψυχολογική διαταραχή. Υπάρχουν δύο μορφές μοναξιάς, η αντικειμενική μοναξιά που οφείλεται σε εξωτερικούς παράγοντες , στην πραγματική έλλειψη ανθρώπων και κοινωνικών σχέσεων, και η υποκειμενική μοναξιά.