«Ναι, αλλά εμένα το πρόβλημά μου είναι πιο σοβαρό!» ή «Ναι, αλλά υπάρχουν άνθρωποι εκεί έξω με πιο σοβαρά προβλήματα!». Έχω βαρεθεί να ακούω αυτές τις φράσεις όποτε λέω σε κάποιον τα προβλήματά μου, ή τους εκμυστηρεύομαι τους φόβους και τα άγχη μου. Σίγουρα κι εσύ θα έχεις ακούσεις τις φράσεις αυτές και έχεις αγανακτήσει! Βλέπεις οι άνθρωποι τείνουν να λένε αυτές τις φράσεις είτε ως παρηγοριά, είτε γιατί συνηθίζουν να απαξιώνουν τα προβλήματα των άλλων καθώς λατρεύουν να είναι το επίκεντρο της προσοχής. Όμως όποιος κι αν είναι ο λόγος για τον οποίο το κάνουν, δε δουλεύει!
Ξεκινάμε με την περίπτωση που το κάνουν για να μας παρηγορήσουν και να μας κάνουν να δούμε τα πράγματα πιο ψύχραιμα και θετικά. Οι καλές προθέσεις τους έχουν σημασία, όμως δε βοηθάνε καθόλου. Με το να μειώνεις το πρόβλημα κάποιου τον κάνεις να αισθάνεται χειρότερα από πριν. Νιώθει πως πρέπει να σε πείσει ότι το πρόβλημά του είναι σοβαρό και πως αξίζει να τον βοηθήσεις. Πρέπει να σε πείσει πως δεν είναι τρελός, ή παράλογος, να σε πείσει ουσιαστικά για το ότι έχει πρόβλημα. Αυτό δεν είναι καθόλου όμορφο για κάποιον που περνάει μία δύσκολη φάση στη ζωή του αφού του προσθέτει παραπάνω άγχος και στεναχώρια. Είναι λάθος να μειώνεις την αξία του προβλήματος κάποιου, γιατί τα προβλήματα του καθενός έχουν αξία για τον ίδιο και είναι σοβαρά! Αν όντως θέλεις να βοηθήσεις κάποιον μπορείς πολύ απλά να ακούσεις το πρόβλημά του και να του προτείνεις λύσεις. Αν δεν μπορείς να βρεις λύση στο πρόβλημά του, ή εάν δεν το θεωρείς τόσο σημαντικό για να ασχοληθείς, τότε απλώς να είσαι ένας καλός ακροατής. Είναι το λιγότερο που μπορείς να κάνεις για κάποιον που σου εκμυστηρεύεται το πρόβλημά του.
Εάν μιλάμε για την περίπτωση εκείνων που απλώς μειώνουν το πρόβλημά μας, γιατί θεωρούν πάντοτε το δικό τους μεγαλύτερο (είτε είναι, είτε όχι) τότε τα πράγματα είναι δυσκολότερα. Βλέπεις αυτοί οι άνθρωποι επιζητούν να βρίσκονται στο κέντρο των συζητήσεων και της προσοχής όλων, θέλουν όλοι γύρω τους να ασχολούνται μαζί τους και θεωρούν τον εαυτό τους -συνεπώς και τα προβλήματά τους- ανώτερα των υπολοίπων. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν σοβαρό πρόβλημα το οποίο πηγάζει από τον ίδιο τους τον εαυτό και θα μπορούσα να πως πως είναι άκρως τοξικοί. Βέβαια σε καταστάσεις που υπάρχει ένα θέμα να μας βασανίζει, το θεωρούμε άκρως σημαντικό και σίγουρα αυτό δε μας καθιστά εγωιστές. Πρέπει όμως ο κόσμος να καταλάβει τη διαφορά ανάμεσα στο «το πρόβλημα μου είναι πολύ σημαντικό για εμένα, χωρίς αυτό να απαξιώνει τα προβλήματα των υπολοίπων» και στο «το πρόβλημά μου είναι το σημαντικότερο σε όλον τον κόσμο»! Η πρώτη κατηγορία ανθρώπων είναι νορμάλ και εύκολα θα ακούσει το πρόβλημα του άλλου. Η δεύτερη χρίζει βοήθειας, καθώς τα άτομα αυτά είναι εγωιστές και τείνουν να μειώνουν τους ανθρώπους γύρω τους σε πολλές από τις πτυχές της ζωής τους.
Συνεπώς όταν αποφασίζεις να μοιραστείς το πρόβλημά σου, εάν θέλεις να σε αντιμετωπίσουν όπως θα έπρεπε, να διαλέγεις ανθρώπους που είναι καλοί ακροατές, σε σέβονται κι ακόμη κι αν δε σε βοηθήσουν να βρεις κάποια λύση θα σε κάνουν να αισθανθείς καλύτερα και μόνο μιλώντας τους. Από την άλλη, αν είσαι από την πλευρά του ακροατή, καλό είναι να καταλάβεις πόσο σημαντικό είναι κάποιος να θέλει να μοιραστεί τα προβλήματά του και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει μαζί σου. Γι’ αυτόν τον άνθρωπο πιθανότατα είσαι σημαντικός κι αν δε θεωρείς το πρόβλημά του εξίσου σημαντικό τότε πρέπει να τον ακούσεις απλά χωρίς να το συγκρίνεις με τα δικά σου προβλήματα ή με αυτά των υπολοίπων. Το πρόβλημα καθενός είναι σημαντικό για τον ίδιο, χωρίς αυτό να σημαίνει πως μειώνεται η αξία των προβλημάτων των υπόλοιπων ανθρώπων και αυτό δε τους καθιστά εγωιστές, απλά ανθρώπους!
~Γεωργία Καγιάννη
